7 συχνές θεωρίες για την αιτία των κολικών

1. Ανωριμότητα των εντέρων και αέρια: Στη διάρκεια των κρίσεων τα βρέφη δείχνουν σαν να πονάει η κοιλιά τους και συχνά έχουν αέρια. Ωστόσο, αυτή η θεωρία δεν εξηγεί γιατί οι κολικοί εμφανίζονται κυρίως το βράδυ και επίσης όχι αμέσως μετά τη γέννηση του μωρού και, ακόμη, γιατί κάποια μωρά έχουν τα ίδια οπτικά συμπτώματα όταν κλαίνε για άλλους λόγους.
2. Αντίδραση στις πρωτεϊνες του αγελαδινού γάλακτος από το γάλα σε σκόνη ή μεταφερόμενες μέσω του μητρικού γάλακτος. Ένα μικρό ποσοστό των βρεφών με κολικούς παρουσιάζει μεγάλη βελτίωση όταν πάρει υποαλλεργικό γάλα ή όταν η μητέρα αποκλείσει το γάλα από το διαιτολόγιο της. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αποτελεσματικό για τα περισσότερα μωρά και δεν εξηγεί γιατί οι κολικοί παρουσιάζονται το βράδυ.
3. Είναι η αντίδραση του μωρού όταν οι 'πρωτάρηδες' γονείς δεν καταλαβαίνουν τι θέλει και δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες του. Σε μια δημοσιευμένη έρευνα διαπιστώθηκε πως πράγματι σε μια ομάδα μωρών οι κολικοί μειώθηκαν όταν έμαθαν οι μητέρες να αναγνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες των μωρών τους. Ωστόσο, οι περισσότεροι γονείς των μωρών με κολικούς δεν έχουν δυσκολία στο να καταλάβουν και να ανταποκριθούν στις ανάγκες των μωρών τους.
4. Το μωρό είναι πολύ κουρασμένο. Είναι γνωστό πως τα κουρασμένα μωρά καταλήγουν σε γκρίνια και κλάματα. Η χρονική στιγμή των κολικών γενικά συμπίπτει με μια ώρα της ημέρας που το μωρό είναι πολύ κουρασμένο. Η έναρξη των κολικών στις έξι με οκτώ εβδομάδες μπορεί να σχετίζεται με το γεγονός ότι τα βρέφη που δεν έχουν κολικούς έχουν καλύτερη αίσθηση των κύκλων ημέρας - νύχτας και κοιμούνται καλύτερα και για μεγαλύτερα διαστήματα στην ηλικία των 2 με 3 μηνών. Παρότι όμως αυτό ακούγεται λογικό, δεν υπάρχουν στοιχεία που να συσχετίζουν τους κολικούς με τον ύπνο.
5. Θέμα χαρακτήρα Όπως και με όλα τα γνωρίσματα της προσωπικότητας, υπάρχουν διαβαθμίσεις στα χαρακτηριστικά των μωρών που παθαίνουν κολικούς: κάποια δεν γκρινιάζουν καθόλου, άλλα έχουν ήπιες κρίσεις κολικών και άλλα έχουν τρομερούς κολικούς. Πολλές φορές επίσης, ένας από τους γονείς έχει οικογενειακό ιστορικό κολικών. Αρκετοί ειδικοί υποπτεύονται πως κάποια μωρά με κολικούς έχουν πιο ευαίσθητους αισθητηριακούς υποδοχείς. Ενοχλούνται πολύ περισσότερο από τους θορύβους, τα έντονα φώτα και τις δερματικές παθήσεις. Οι κολικοί σε αυτά τα μωρά προκαλούνται από τα πολλά ερεθίσματα που δέχονται. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ή να απορρίπτουν αυτή την υπόθεση.
6. Τα 'κακά' βακτήρια του εντέρου είναι περισσότερα από τα 'καλά'. Έχει βρεθεί πως τα μωρά με κολικούς έχουν λιγότερα μη παθογόνα βακτήρια, όπως λακτοβάκιλλους, στο έντερο τους συγκριτικά με άλλα βρέφη. Όταν, στη διάρκεια μιας μελέτης, δόθηκαν λακτοβάκιλλοι στα μωρά με κολικούς, τα περισσότερα είχαν κάποια βελτίωση στα συμπτώματα, ενώ δεν άλλαξε τίποτα στα μωρά που δεν πήραν αυτά τα προβιοτικά. Ωστόσο, αυτό δεν εξηγεί γιατί τα συμπτώματα είναι εντονότερα το βράδυ.
7. Είναι αποτέλεσμα της πίεσης στο πίσω μέρος του κεφαλιού του μωρού κατά τον τοκετό. Αυτή η πίεση μπορεί να διαταράξει τη λειτουργία στο πίσω μέρος του κρανίου και των άνω σπονδύλων του αυχένα. Αυτή η εκδοχή έχει δοθεί από υπέρμαχους της κρανιακής οστεοπαθητικής αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να τη στηρίζουν.